Het afscheid en de terugreis naar huis

Zo kwam de allerlaatste week alweer en moesten we zelfs al aan de koffers inpakken denken, wat een hele pijnlijke gedachte was. Na zo'n lange tijd voelde het als ons eigen huis en voelde het raar om dat achter te moeten laten...

We hadden nog een Duitse Ponykamp waar we onze handen vol aan hadden de hele dag die kinderen in de gaten houden, die overal wel wat uitspookte. De oplossing was een groot zwembad opzetten voor ze en dat heeft zeker gewerkt haha. Uren waren ze bezig en dan nog met een koud waterijsje en ze waren tevreden. Verder hebben we nog een mooie Ponyrit gedaan door de heuvels van het Monchique gebergte, wat ze helemaal geweldig vonden. Door de ponykamp kon ik nog mijn Duits ophalen wat ik 4 jaar op school gehad heb. Na de aantal dagen was het de tenten afbreken, zwembad leegmaken, opruimen en het zat er weer op.

In de overige dagen moest ik natuurlijk nog regelen hoe mijn puppy naar Nederland zou komen. Had zoveel geluk dat de hoefsmid zo aardig was om hem mee te nemen naar Nederland in de 2e week van juli. Helemaal de kosten uitgezocht voor het vervoer, die wij hem gaan betalen. Alleen je had een speciale sky kennel nodig om hem erin mee te kunnen nemen.
Martina had dit op Facebook gepost en toen hadden gelukkig kennissen van ze er nog 1 staan die groot genoeg was.

Tot onze laatste dag hebben we zelfs nog moeten werken, want zoals altijd moest er een hoop gedaan worden. De grond recht krijgen van de Jacuzzi ging niet zoals gehoopt. Dus toen gingen we al gauw over op ander werk en de laatste dingetjes aftekenen voor school. In de avond nog even gezellig samen gezeten om terug te kijken op deze geweldige tijd. Daarna nog afscheid genomen van deze lieve mensen, zonder hun zouden onze 10 weken niet hetzelfde zijn geweest.

Na het afscheid van de familie, bracht Manou ons nog naar huis voor de allerlaatste keer. Thuis nog laatste spullen bij elkaar gepakt en na 3 uurtjes slapen weer bed uit voor de taxi om 4:00 's nachts. toen vlogen we om 7:00 in de ochtend vanaf Faro naar Maastricht. In onze vlucht nog paar uurtjes slaap ingehaald en toen we wakker werden zagen we de grijze Nederlandse lucht. Toen kwam het besef wel dat de mooie tijd in de Algarve voorbij was... Onze vaders wachtte op ons met Thari die ook dolblij was om Thomas weer te zien. We hebben in onze terugreis in de auto al zoveel verhalen kunnen vertellen, waar we zelfs nog meer tijd voor nodig hadden!

In de avond hadden mijn ouders nog een feestje georganiseerd omdat weer terug op het oude nest was en mijn zus geslaagd was voor haar HAVO. Kon toen gelijk weer verdergaan met de verhalen over Portugal, waar iedereen zo benieuwd naar was.


Dit was mijn laatste verslag over Silves, Algarve in Portugal. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben!!